Nou, ik ben er. Wat een reis, ik snap uiteindelijk niet dat ik na al die tussenstops gewoon in Kathmandu sta en dat mijn bagage ook nog eens is gearriveerd.
Een soort natuurwet geldt altijd: Nepal en zeker Kathmandu blijven zoals ze waren. Er kunnen eens kleine dingen veranderen (de gsm doet het gewoon!) maar de drukte, het eindeloze getoeter, de slechte wegen en nauwe straatjes, de aardige mensen, het blijft zo.
Vannacht zat ik in een wel heeel eenvoudig hotel, het geboekte bleek vol (maar da's normaal). Voor 12 dollar per nacht kun je ook niet veel verwachten, en zeker geen toilet dat je kunt doortrekken of warmwaterdouche. Vanochtend was er wel plek in het geboekte, iets duurdere hotel Kohinoor, en ik ben nog alvorens te ontbijten verhuisd. In dit hotel zitten de meeste andere klimmers ook, en het is naast het kantoor van de trekking agency (die onze spullen en sherpa's voor op de berg regelt).
De expeditie is nogal groot geworden, 18 personen! Ik was al overeengekomen dat ik de expeditieleiding 'wat' zou helpen, maar ik ben nu geloof ik ge-upgraded: ik ben assistent-expeditieleider. Voor de leider Arnold zou 18 ook wel wat erg veel zijn om alleen te leiden, dus hem kwam het goed uit toen ik me een tijdje geleden aanbood voor hun expeditieleiding-opleidingsprogramma. Om eerlijk te zijn denk ik dat het eenmalig zal zijn (maar je weet nooit), dus of het veel programma zal zijn weet ik niet. Maar ja, 20 jaar geleden nam ik een paar atletiektrainingen over en ik ben alweer jaren trainer. 11 Jaar geleden begon ik voor de aardigheid een judoleraarscursus, en ik eigenlijk duurde het niet lang voordat ik een eigen judoclub had... zo gaan die dingen, misschien ben ik hier al een tweede natuurwet op het spoor. Of ik hier erg veel in de leiding ga betekenen weet ik niet, maar officieel ben ik nu leider van de helft van de groep. Vanochtend moest ik mee naar het Ministerie van Toerisme, die de permits voor expedities uitgeeft. Ze willen de expeditieleiders wel even spreken voordat die toestemming er komt. Ook even kennis gemaakt met de liaison officr, een soort waakhond die meegaat en moet bewaken dat je expeditie geen ongeoorloofde dingen doet (een heel andere berg beklimmen, afval achterlaten, noem maar op). Meestal blijft zo iemand een paar weken zitten in het meest naburige dorpje, zodat' ie helemaal geen zicht heeft op wat je doet. Nou ja, Nepal he?
Volgende keer meer. Eerst maar eens wat shoppen in de gezellige straatjes van Thamel.
Wel tof dat je je blog gewoon kunt bijhouden. Da's toch ook wel een beetje bijzonder voor Nepal. Zo maken we het toch nog een beetje van dichtbij mee. Dat we nog van die dingen kunnen roepen als: "Oh, ga je shoppen? Neem je dan weer van die lekkere massalathee mee?" of zoiets. :o)
BeantwoordenVerwijderenOok meteen maar opgeschoven naar het leidersniveau! Nou ja, die mensen zijn vast wel in goede handen. Hou nu helemaal wel goed je rugzak vast! (Ja, sorry, die houden we er toch in!) ®