Baruntse basiskamp en kamp 1- bijltjesdag

Dag volgers, 

Donderdag kwamen we na een paar dagen trekken door een prachtig rivierdal (steeds met uitzicht op Mount Everest en Lhotse) in het basiskamp aan. Erg mooi gelegen, helemaal omringd door besneeuwde toppen, waarvan Baruntse de hoogste is.

Na een rustdag zijn we zaterdag in de loop van de ochtend naar kamp 1 geklommen, met als doel verdere acclimatisatie en tevens wat spullen brengen die we daar pas nodig hebben bij de toppoging. Markus, de Zwitser die op dit moment het sterkst is, ging als eerste en in als 2^e enz. Helemaal fout natuurlijk, de langzaamsten zouden het eerst moeten gaan. Maar ik kan ze niet dwingen of zo. Een pitige klim, eerst makkelijk 550 m omhoog over envoudig sneeuw. Daarna de West Col: stukje rotsklimmen en vervolgens 100 m steile sneeuw en ijs (40-50 graden). Technisch gezien een makkie, maar oh die hoogte! Ik vond al dat ik er last van had, maar de sherpa’s haalden me niet echt in (wat vooral werd veroorzaakt omdat ze veel zwaardere lasten droegen, natuurlijk) en hijgden meer dan ik. Maar goed, bovenaan die col, met uitzicht op een zeer dichtbije berg Makalu (8450 m), begonnen de sherpa’s kamp 1 te maken. Ik heb een tijdje geholpen met de eerste tent, heb mijn spullen gedropt en ben teruggegaan. Toen kwam ik de andere klimmers tegen (behalve Markus, die was al eerder teruggegaan). Engelsman Richard en Australiër Daniel kwamen redelijk snel, de overigen hadden het overduidelijk veel te zwaar. Al snel kwam ik mensen tegen die het niet meer voor donker terug in het basiskamp zouden halen. Een paar waren al snel gekeerd, maar echte problemen gaven een paar klimmers die niet meer op eigen kracht terug konden en geholpen moesten worden met drinken en eten en begeleiding. Uiteindelijk kwam Arnold met de laatsten om ongeveer 7 uur ’s avonds terug. Van een aantal klimmers is duidelijk dat ze zeer waarschijnlijk geen top zullen halen.

Als het weer redelijk of goed blijft, gaan we morgen (maandag) op pad naar kamp 1, dan 2, dan de top. De weersverwachtingen spreken elkaar wat tegen en zijn wisselend. Jullie horen het, hier of (eerder) op de website.

In basiskamp Baruntse

Dag volgers,

Jan heeft ons gisteren weer gebeld met de satelliettelefoon. Hij is aangekomen in het basiskamp van de Baruntse en maakt het goed.
Helaas is het weer niet zo best, het heeft veel gesneeuwd en de verwachting voor de tweede helft van komende week is niet zo goed. Volgens planning zouden ze vandaag naar kamp 1 gaan, maar of dat met deze weersomstandigheden ook is gebeurd, weten we nog niet. Zodra we weer wat horen, zetten we het op deze weblog. Jullie kunnen ook kijken op de site van de organisatie die de expeditie heeft georganiseerd: www.summitclimb.com.
Als je het kopje "News" aanklikt en vervolgens "Mera Peak and Baruntse autumn" kom je bij het dagboek dat door Summitclimb wordt bijgehouden.

Groeten, Jenny 

Mera Peak!

Dag volgers,

 Op de website van SummitClimb staat het verhaal van de Mera Peak al te lezen (ook door mij geschreven). Hier nog wat aanvullends.

Het gekke is bij de beklimming en ook wel bij andere activiteiten dat ik mezelf nog niet erg sterk vind, maar op een of andere manier toch steeds weer in de eerste groep zit, met erg sterke mannen. Maar af en toe is het wel afzien hoor...

Erg leuk was de training eergisteren om met hulp van een touw, pickel en stijgijzers een steile ijswand te beklimmen en weer ab te seilen. Eindelijk mijn rol in de expeditieleiding een betje waar kunnen maken. Een heel aantal klimmers had dit nooit eerdere gedaan, en Arnold en ik zorgden ervoor dat hun klimuitrusting goed was afgesteld en ik coachte nog wat van onderaf waar mensen het technisch niet zo handig deden.

We zitten nu, na de beklimming, weer in het Mera basiskamp van 5100 m, een beetje uit te rusten van de beklimming vanochtend. Voor sommigen is het wel een beetje proberen te herstellen van aandoeningen die ze nu of de afgelopen dagen opliepen, zoals keelontsteking, een verdraaide knie, heel erge moeheid. Zelf heb ik vanochtend ook wel zo ongelooflijk hijgend die koude lucht in het diepst van mijn longen ziten te persen, en moet ik ook even uitkijken voor die dingen, die uit de hand kunnen lopen zodat je de expeditie alleen nog vanuit je tent kunt volgen.... Maar het zal wel meevallen, uiteindelijk heb ik nooit echte problemen bij expedities.

Morgen gaan we weer wat omlaag, naar 4600 m, wat ons het idee geeft van een hersteloord (maar goed, dat is de hoogte van de hogste Alpentoppen...). De dag erop moeten we in Baruntse basiskamp aankomen, waarmee het opeens allemaal best snel gaat. Maar ook daar kan het weer slecht worden zodat we extra rustdagen of mislukte beklimmingen tegenkomen, mooi dus dat we die dagen hebben.

Vast in de sneeuw op 5000 meter

Hallo volgers,

Jan heeft ons vanmorgen gebeld met een sateliettelefoon. Hij maakt het prima en met de rest van de groep gaat het ook goed. Ze zitten in Khare op 5000 meter. Volgens de planning zouden ze vandaag de pas Mera La (5300 meter) over gaan om aan te komen in het basiskamp van de Mera Peak. Deze tocht is echter met een dag uitgesteld omdat er heel veel sneeuw is gevallen.
Hij vertelde ook nog dat de Mera Peak weliswaar bekend staat als een "wandelberg", maar dat het toch echt wel een flinke joekel is en bepaald geen makkie. Nou gelukkig maar, hoeft ie zich in elk geval niet te vervelen op die berg.....

Groeten, Jenny

Jan op 4000

Bericht van Jan:

We zijn op weg en alles is ok. Op dit moment aangekomen op 4000 meter. Zo gaan we op de Mera Peak aan. Voel me heel sterk, loop lekker voorin en geniet van alles.

nu al op pad!

In Nepal, en zeker op expeditie, gaat alles altijd wat anders dan gepland.
Vanochtend zijn we met redelijk weer naar \lukla gevlogen, die hobbel is weer genomen. Maar sherpa's en expeditieleiding vonden het toch beter om vandaag al direct op pad te gaan, in plaats van een nachtje in een lodge te blijven. We gaan zo dadelijk dus een beetje omhoog, net boven 3000 m, en slapen vannacht al in de tentjes. Lekker rustig, als er tenminste toevallig niet teveel yaks rond je tent zwerven. Maar dat zal hier wel meevallen, het is nogal afgelegen.
Fijn, dat het hier niet meer zo warm is als in Kathmandu, want na een  paar dagen ben je dat wel een beetje zat. Dit was mijn laatste ' eigen'  bericht op de blog, de rest wordt of als bericht gepost door Jenny, en anders komt het wel op baruntsenews.com.

Ik moet nu weg. Tot over een paar weken!

www.baruntsenews.com

Nog even vergeten: als ik de blog niet meer bijhoud, en Jenny ook niet dagelijks iets zal schrijven, kun je (behalve op de site van summitcimb, summitclimb.com) regelmatige updates vinden op www.baruntsenews.com . Ik denk dat die site later vandaag echt ven start gaat. Ook daarop is niet elke dag iets te lezen. De oorzaak kan dan gewoon zijn dat de batterijen van de pc van Arnold op zijn (en als de zon niet schijnt laadt er niets op).
Tja, we gaan wel naar een heel erg afgelegen berg... Wij, de expeditiegangers en meer dan 100 dragers (dat zal me een mooie optocht zijn}.

De laatste dag in Kathmandu

Nou, maar goed dat ik een paar daagjes eerder naar Kathmandu ben gegaan, want de tijd kan ik best gebruiken. Allerlei kleine dingetjes heb ik gekocht, mar het belangrijkste waren wel de matrasjes waarop in 4 weken zal moeten liggen. Ik weet uit ervaring dat een heel dun rubber matje op een stenen ondergrond geen succes is, dus ik heb er maar 3 gekocht en daarop komt nog een thermarest opblaasmatrasje. Zo moet het wel redelijk zijn.

Gisteren heb ik toch nog even tijd gevonden om een zwembad van een van de grotere hotels te bezoeken, dat was best lekker na zoveel lopen  in een stoffige, drukke stad.

Morgenochtend vroeg gaan we naar Lukla, met het vliegtuigje. Nou ja, we gaan naar het vliegeveld en dan maar zien dat we in een vliegtuig komen, en dat' ie vliegt, als het weer het toelaat. De afgelopen dagen was het trouwens heerlijk hier, zelfs net even te warm.

Vanochtend hebben we een briefing gehad over de expeditie, vrijwel iedereen was er nu. Het is me gelukt alle namen al te kennen en met iedereen even een praatje te maken in de afgelopen dagen. Lijkt me een leuke groep, wel zeer uiteenlopend met leeftijden van 30 tot boven de 60. En ze komen overal vandaan, veel uit Europese landen maar ook een Zuidafrikaan en een Australi"er. Ook de klimervaring wisselt heel sterk. Een paar hebben wel erg weinig gedaan op klimgebied, ik ben erg benieuwd of die ver komen. En er zijn er ook met ongeveer mijn ervaring, of iets meer. De meesten zijn echter nog nooit boven de 5000 m geweest, en voor hen is het afwachten hoe of ze tegen de hoogte kunnen. De eerste dagen stijgen we erg snel, per dag zo'n 1000 m, een spoed-acclimatisering dus. Expeditieleider Arnold raadt iedereen dan ook heel erg aan, Diamox te gebruiken, een middel dat de aanpassing aan hoogte versnelt en hogteziekte kan voorkomen. Ik ben nu ook echt voorgesteld als assistent-expeditieleider, ik ben benieuwd of dat veel werk oplevert. Het zal wel meevallen, Arnold is toch de eerste persoon om aan te spreken bij problemen.

In Lukla heb ik vast nog gelegenheid om iets op de blog te schrijven, daarna zeker niet meer. Jenny zal er wel af en toe iets opzetten, als ik haar bel. Dat bellen kan nog een paar dagen met mijn eigen mobieltje, daarna met de satelliettelefoon van Arnold. Hier in Kathmandu valt me inmiddels wel op dat erg veel mensen een mobieltje hebben, ook al is het een arm land. En ook het netwerk is veel uitgebreider dan een paar jaar geleden, toen je hooguit in Kathmandu kon bellen. Ook hier staat de tijd niet helemal stil.

in Nepal!

Nou, ik ben er. Wat een reis, ik snap uiteindelijk niet dat ik na al die tussenstops gewoon in Kathmandu sta en dat mijn bagage ook nog eens is gearriveerd.

Een soort natuurwet geldt altijd: Nepal en zeker Kathmandu blijven zoals ze waren. Er kunnen eens kleine dingen veranderen (de gsm doet het gewoon!) maar de drukte, het eindeloze getoeter, de slechte wegen en nauwe straatjes, de aardige mensen, het blijft zo.

Vannacht zat ik in een wel heeel eenvoudig hotel, het geboekte bleek vol (maar da's normaal). Voor 12 dollar per nacht kun je ook niet veel verwachten, en zeker geen toilet dat je kunt doortrekken of warmwaterdouche. Vanochtend was er wel plek in het geboekte, iets duurdere hotel Kohinoor, en ik ben nog alvorens te ontbijten verhuisd. In dit hotel zitten de meeste andere klimmers ook, en het is naast het kantoor van de trekking agency (die onze spullen en sherpa's voor op de berg regelt).

De expeditie is nogal groot geworden, 18 personen! Ik was al overeengekomen dat ik de expeditieleiding 'wat'  zou helpen, maar ik ben nu geloof ik ge-upgraded: ik ben assistent-expeditieleider. Voor de leider Arnold zou 18 ook wel wat erg veel zijn om alleen te leiden, dus hem kwam het goed uit toen ik me een tijdje geleden aanbood voor hun expeditieleiding-opleidingsprogramma. Om eerlijk te zijn denk ik dat het eenmalig zal zijn (maar je weet nooit), dus of het veel programma zal zijn weet ik niet. Maar ja, 20 jaar geleden nam ik een paar atletiektrainingen over en ik ben alweer jaren trainer. 11 Jaar geleden begon ik voor de aardigheid een judoleraarscursus, en ik eigenlijk duurde het niet lang voordat ik een eigen judoclub had... zo gaan die dingen, misschien ben ik hier al een tweede natuurwet op het spoor. Of ik hier erg veel in de leiding ga betekenen weet ik niet, maar officieel ben ik nu leider van de helft van de groep. Vanochtend moest ik mee naar het Ministerie van Toerisme, die de permits voor expedities uitgeeft. Ze willen de expeditieleiders wel even spreken voordat die toestemming er komt. Ook even kennis gemaakt met de liaison officr, een soort waakhond die meegaat en moet bewaken dat je expeditie geen ongeoorloofde dingen doet (een heel andere berg beklimmen, afval achterlaten, noem maar op). Meestal blijft zo iemand een paar weken zitten in het meest naburige dorpje, zodat' ie helemaal geen zicht heeft op wat je doet. Nou ja, Nepal he?

Volgende keer meer. Eerst maar eens wat shoppen in de gezellige straatjes van Thamel.

allerlaatste bericht uit Den Haag

Nou, nog een laatste bericht vanuit de thuisbasis.

Alle tijd, alles staat klaar, en mijn laatste looptraining vanochtend is ook al gedaan.

Mijn veiligheid tijdens deze expeditie is aanmerkelijk vergroot sinds ik gisteren een beschermengel kreeg van de junior-atleten van Haag Atletiek. Ik moet volgens de gebruiksaanwijzing het engeltje op mijn schouder spelden, van waaraf hij mij beschermt. Laat ik dat maar doen, en dan ook natuurlijk het geluks-oog meenemen dat ik van de fam. Albayrak ontving 2 jaar geleden. Die heeft zijn waarde al bewezen en me vergezeld tot op 8200 m. En ongetwijfeld gaan we ook nog een Boeddhistische pudja houden (een offerdienstje met veel geprevel door een monnik voorafgaand aan de beklimming). Dan ben ik dus beschermd volgens de drie grootste godsdiensten, dat kan geen kwaad!


Voor wie mij volgt: behalve een reactie plaatsen op dit blog, vind ik een e-mailtje ook prima, hoor. Altijd leuk om weer iets vanuit Nederland te horen, of het nu over judo, atletiek, opvallend wereld- of Nederlands nieuws gaat, allemaal goed!

Vanavond vliegen, morgenmiddag 16.30 u lokale tijd in Kathmandu. Tot blogs!

afscheid van nederland

Tjonge, nu gaat het opeens weer zo snel. Heb ik wekenlang weken  zitten aftellen, nu opeens is het zo ongeveer uren aftellen.
Gisteren nog dollars gewisseld, en nog wat andere laatste zaken gekocht.  En ontzettend hard gewerkt om alle werk af te krijgen. Zul je altijd zien, op het laatste moment moeten er nog adviezen worden afgerond, rapporten gewijzigd of komen er nieuwe vragen van (trouwe) klanten die ik graag van dienst wil zijn. Nou ja, het is af, ik kan met een gerust hart weg..
Zondagavond 20.15 uur hoop ik weg te vliegen. Eerst naar Frankfurt, dan Doha (Qatar), dan Kathmandu, aankomst 16.10 uur maandagmiddag.
Het is volgens de weersverwachting van maandag t/m donderdag heel mooi weer in Kathmandu, en daarna niet meer...precies als we zouden vliegen naar Lukla, een vlucht waarvoor het echt goed weer moet zijn. Ik ben benieuwd. In dat soort gevallen ben ik blij dat ik niet de organisator ben. Het hele jaar is het anders: of het nou judoles, atletiektraining of mijn werk is, ik organiseer altijd van alles. Nu niet, en ik hoor wel hoe en wat. Dus toch een beetje, een soort, min of meer, wat men noemt vakantie! (Lig ik over 2-3 weken in een tentje tijdens een sneeuwstorm bij - 20 graden Celsius., dan kan ik me bij de term vakantie niet veel meer voorstellen. Maar ik kan me nu ook al niet meer voorstellen dat ik een week geleden hier in Nederland probeerde de zon te mijden!).

nog een weekje

Nog een kleine week te gaan, het gaat nu snel. Zeker met zo'n weekend als dit, waarin ik meedeed met een tienkamp, de clubkampioenschappen van Haag Atletiek. Sommigen rieden me dit vooraf af (kan die vervoeging tegenwoordig nog?) vanwege de kans op blessures. Ik als onverbeterlijke optimist heb toch meegedaan en met succes: een derde plaats (mijn hoogste ooit) en ik voel me prima. Alleen een beetje stijfjes vanochtend, nou ja, mag dat ook. Ik weet dat sommigen moeite hebben om uit bed te komen na zoiets.
Tussen de middag nog een lekker duurloopje doen, duurwerk blijft belangrijk om volgende week optima forma de bergen in te gaan. Als het goed is gaan we volgende week zaterdag echt op stap, boven 3000 m. Dan hebben we het engste deel van de expeditie net achter de rug, de binnenlandse vlucht van Kathmandu naar Lukla. Voor wie het leuk vindt: zoek op YouTube maar naar lukla airport landing, wel de meest extreme landing genoemd. Zelfs om al zover te komen is heel wat. In 2007 ging ik ook met dat vliegtuigje, maar omdat ze op zicht vliegen en er bewolking was, werd de vlucht een paar dagen uitgesteld. Enorme chaos op het vliegveld, halve dagen daar zitten wachten... een redelijke kans dat het nu niet veel anders gaat. En dan is het fijn als je meegaat met mensen die er prima contacten hebben. Ook al is alles overbooked, dan zit je toch opeens in een vliegtuig.

Mijn klimspullen en verdere bagage liggen hier inmiddels op een grote hoop te wachten op het definitieve inpakken, later deze week.


Ik heb de voorziene tijdschema van de SummitClimb-site overgenomen en de data ingevuld:

Arriving in Kathmandu:

12 okt.) Arrive Kathmandu (1,300 meters/4,250 feet). Hotel;

13) Orientation day in Kathmandu. Hotel;

Trekking to Mera Peak:

14) Fly to Lukla (2860 metres/9,400 feet);

15 Trek from Lukla to Chutanga (3474 metres/11,400 feet);

16) Trek across the Zetra La pass (4600 metres/15,100 feet), to the village of Chatra La (4200 metres/13,800 feet);

17) Walk to Kothey (Tashi Ongma) at 3500 metres/11,500 feet;

18) Continue to Tagnag at 4300 metres/14,100 feet;

19) Rest day, acclimatization, explore the surrounding area;

20) Walk to Khare at 5000 metres/16,400 feet, organize equipment;

21) Trek across the Mera La, which is at about 5300 metres/17,400 feet to Mera Peak basecamp at 5100 metres/16,700 feet; 

22) Rest day, acclimatization, explore the surrounding area

Climbing Mera Peak: 

23) Climb to High Camp, (5768 metres/18,978 feet);

24) Summit Mera Peak (6476 metres/21,246 feet), descend back to Khare;

25) Extra day for summit attempt and packing up, resting

Trekking to and Climbing Baruntse:

26) Trek to Rato Oral (4683 metres/15,360 feet) on the Hongku Khola, which is the main river that flows from Baruntse;

27) Trek to Pokhari (5003 metres/16,409 feet); 

28) Walk to Baruntse basecamp (5300 metres/17,400 feet);

29) Rest & Acclimatization, training, and organization at basecamp;

30) Rest in basecamp;

31) Climb to camp 1 (6120 metres/20,100 feet);

1 nov) Rest day in camp 1;

2) Climb to camp 2 at 6400 metres/21,000 feet; 

Summit Day:                                                      

3) Summit attempt (7129 metres/23,390 feet);

4) Extra day for summit attempt, return to basecamp, resting;

5) Extra day for summit attempt, return to basecamp, resting;

6) Extra day for summit attempt, return to basecamp, resting; 

Going Home:

7) Pack and prepare to depart basecamp;

8) Hike to base of Amphu Labtsa pass;

9) Cross Amphu Labtsa pass to to Chukkung;

10) Walk to Namche Bazaar (3450 metres/11,300 feet). Teahouse or camping;

11) Trek to Lukla. Teahouse or camping;

12) Flight to Kathmandu. Hotel;

13) Extra day in Kathmandu, in case of delay, and for sightseeing, gift shopping, celebration, saying goodbye to new friends. Hotel;

14) Fly home

Het is een klimschema met weinig reservedagen voor toppogingen, ik ben benieuwd of dat geen problemen geeft. Ik heb wel eens meegemaakt dat we meer dan een week moesten wachten op redelijk weer, maar ook wel eens dat we aankwamen in het base camp, iedereen zich goed voelde, het weer goed was en we de dag erop richting top gingen.